Avondmaal; ‘Doe dat tot Mijn gedachtenis’

“Doe dat tot Mijn gedachtenis,” zei Jezus tijdens de laatste maaltijd met zijn discipelen, waarbij Hij het brood brak en de drinkbeker liet rondgaan (Lucas 22:14-20). Het herdenken hiervan wordt ‘avondmaal’ genoemd, een Bijbelse instelling die wij in onze gemeente met respect en dankbaarheid in ere houden.

Zondagavond 20 oktober vieren we als gemeente het avondmaal. We zitten met ruim honderd personen bij elkaar in onze zaal en we zingen lied 72 uit Wegen van de Heer: “Het evangelie van God geeft ons rotsvaste hoop dat vervuld wordt al wat het ons zegt.”

De nieuwe en levende weg

Tijdens de samenkomst gaat het over het leven van Jezus, en de weg die Hij heeft ingewijd. Er wordt voorgelezen uit Hebreeën 10 vers 19-22:

“Omdat wij nu, broeders, vrijmoedigheid hebben in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus, langs een nieuwe en levende weg, die Hij voor ons heeft ingewijd door het voorhangsel, dat is door Zijn vlees, en omdat wij een grote Priester hebben over het huis van God, laten wij tot Hem naderen met een waarachtig hart, in volle zekerheid van het geloof…”

Jezus nodigt ons uit om die nieuwe en levende weg te wandelen, zodat we tot God zelf kunnen naderen, in geloof en met een waarachtig hart. Dat doen we door ‘nee’ te zeggen tegen onze eigen zondige verlangens – de begeerte in onszelf (in het vlees) – en altijd Gods wil te doen, net zoals Jezus dat deed. Als je dit altijd doet zul je merken dat het lijden kost. Maar door te kiezen voor het lijden en Gods woord in elke situatie krijgen we alle heerlijkheid van God – alle vrede, goedheid en rust – die Hij zo graag met ons wil delen! Daarom verlangde Jezus ernaar om een maaltijd – het Pascha – met zijn discipelen (leerlingen) te eten. Deze maaltijd symboliseert dat wie deelt in het lijden van Jezus, ook deelt in zijn heerlijkheid. 

Betekenis van brood en wijn

De viering van het avondmaal is een maaltijd waarmee we met dankbaarheid denken aan het werk van Jezus Christus, en we ons met elkaar verblijden als zijn discipelen, zoals ook geschreven staat in onze geloofsgrondslag

“Het breken van het brood is een gemeenschapsmaaltijd, een maaltijd waarop Jezus zich heel erg verheugde om die samen met zijn discipelen te houden. Het versterkt de gemeenschap met Jezus en de gemeenschap tussen de gelovigen onderling en wordt een extra herinnering aan ons discipelverbond.”

Nadat het gebed is uitgesproken, gaat er een brood rond, waarvan ieder die dat wil een stukje neemt. Het brood verwijst ook naar de gemeente als het lichaam van Christus en door één brood te delen, getuigen wij ervan dat we leden zijn van hetzelfde lichaam. 

Dan wordt opnieuw een gebed uitgesproken en op een tafel staat de wijn klaar. Daar loopt iedereen langs en drinkt van de wijn. De wijn verwijst naar het bloed van Jezus, dat voor ons vergoten is en waarmee een nieuw verbond werd opgericht.

Geloofsgetuigenissen

De rest van de avond zingen we liederen en horen we veel korte getuigenissen van jong en oud, mannen en vrouwen. Uit die getuigenissen blijkt het verlangen van eenieder om deel te krijgen aan dit leven van Jezus; juist in alle dagelijkse omstandigheden, die voor de één heel anders zijn dan voor de ander, maar waarin we allemaal mogelijkheden van God krijgen om Jezus na te volgen op de nieuwe en levende weg.