Het is zondag 21 september en bijna alle leden van BCC Groningen hebben zich verzameld voor de gemeenteochtend. De dag begint met koffie, gebak en gezelligheid, de kinderen zijn blij om elkaar weer te zien. Jong en oud zijn met elkaar in gesprek, en onderlinge banden worden versterkt. Na de gezellige inloop begint de samenkomst.
De minste van allen
Dan horen we over de oproep die Paulus doet in zijn brief aan de Romeinen hoofdstuk 12 vers 16: “Wees eensgezind onder elkaar. Streef niet naar de hoge dingen, maar houd u bij de nederige. Wees niet wijs in eigen oog”. Deze vermaning kon Paulus geven, want hij zag zichzelf als ‘de minste van allen’.
De boodschap is helder: alle trots en zelfverheffing of het streven naar een hoge positie drijft ons uit elkaar, maar echte eenheid ontstaat wanneer we in nederigheid elkaar tegemoet komen.
We horen vele getuigenissen. Wat is het opbouwend en fris om elkaars enthousiasme en verlangen te horen om dit persoonlijk in je leven te doen.
Een groep vrijwilligers verzorgt na de samenkomst een lunch, wat opnieuw gelegenheid geeft om elkaar te spreken. De kinderen spelen buiten en maken speelafspraakjes voor de komende middag, de jongeren hebben gezellige gesprekken of spelen een potje voetbal, en de ouderen genieten van een kopje koffie.
In gesprek met Geeke
Na afloop van de samenkomst spreken we met Geeke en vragen haar wat zo’n gemeenteochtend voor haarzelf betekent en wat het zo bijzonder maakt.
“Als je zo bij elkaar komt op een zondagochtend, dan voelt het als een grote familie. Jezus zegt in Mattheus 12 vers 50: ‘Want wie de wil van mijn Vader doet, Die in de hemelen is, die is Mijn broeder en zuster en moeder.’ En dan hoor je verschillenden op de samenkomst, of je spreekt daarna met elkaar, dan merk je zo’n zelfde gezindheid en verlangen om Gods wil te doen, dat geeft een warme band. Het zijn mijn medezusters en -broeders. Persoonlijk heb ik het met iedereen goed, dus het is zo fijn om iedereen te zien en te spreken.
Allereerst kom ik natuurlijk om Gods Woord te horen dat hier met kracht verkondigd wordt. En een hulp is in mijn dagelijks leven en omstandigheden. Wat ik bijzonder vind, is dat regelmatig een lied of tekst wordt aangehaald door iemand waar ik in die week ervoor ook mee bezig was, en waar ik hulp aan had. Je merkt dan zo duidelijk dat het één geest is die werkzaam is in de gemeente. En als ik dan weer werk met wat ik gehoord heb, dan wordt het tot hulp in de situaties die ik daarna meemaak.”
Met een hart vol dankbaarheid en nieuwe inspiratie keren de gemeenteleden huiswaarts, met de wens en het verlangen om deze oproep van Paulus in het dagelijkse leven toe te passen.
