Op 19 januari werd broeder Jacob Nooitgedagt na een kort ziekbed thuisgehaald door de hemelse Vader. De laatste 15 jaar mochten we deze broeder in onze gemeente van dichtbij meemaken. Hij was gegrepen door Gods Woord en om daardoor zelf heiliggemaakt te worden, en dat kon je merken. Ook al werd hij ouder, hij bleef zichzelf onderzoeken waar hij kon veranderen naar Gods beeld, in alle eenvoud.
Vrijdag 26 januari was de begrafenis en dit werd een indrukwekkende en heel opbouwende dag. We hoorden in de ochtend over zijn jonge jaren, waarin hij zich als 15-jarige helemaal aan Jezus heeft gegeven. Hij was vastbesloten om de waarheid te vinden. Deze waarheid vond hij in de verkondiging van het kruis van Christus. Hij werd bijzonder getroost door het lezen van het boekje van Elias Aslaksen in de jaren ‘60: Ik ben met Christus gekruisigd. . Alle jaren door heeft hij niet naar grootsheid en aardse heerlijkheid gezocht, maar naar de rijkdom in God. Hij was altijd ijverig en had een groot verlangen om God meer te leren kennen. Broeder Nooitgedagt nam een bescheiden plek in, maar kwam altijd op het juiste tijdstip met een waardevolle aanvulling tijdens de samenkomsten.
Een overwinningsloop voleindigd
Tijdens de begrafenis sprak David Nooitgedagt. Hij was dankbaar dat hij bij zijn vader een hemelverlangen had geproefd. Hij citeerde wat er in de brief van Johannes staat: “Heb de wereld niet lief.” Dat heeft hij in praktijk gebracht. Alles achtte hij voor vuilnis, om Christus te winnen. Deze dag was een dag van overwinning waarop we stilstaan bij een leven, een loop, die voleindigd is. Hij is nu bij Jezus die hij zo innig liefhad!
Een vurig verlangen dat Christus wordt grootgemaakt
De herinneringsavond begon met een fragment van een getuigenis van broeder Nooitgedagt. Hierna sprak Jan-Hein Staal, en hij citeerde Filippenzen 1:20-21, de tekst op de rouwkaart: “…overeenkomstig mijn reikhalzend verlangen en hoop dat ik in geen enkel opzicht beschaamd zal worden, maar dat in alle vrijmoedigheid, zoals altijd, Christus ook nu grootgemaakt zal worden in mijn lichaam, of het nu door het leven is of door de dood.”
Jan-Hein Staal sprak erover hoe dit tot uiting kwam in het leven van broeder Nooitgedagt: “De familie die dicht bij broeder Nooitgedagt heeft geleefd vond het passend om deze tekst op de rouwkaart te zetten. Broeder Nooitgedagt had tot het einde toe een intens verlangen naar dit leven. Hij was een van die godvruchtigen uit de beginjaren van de gemeente in Nederland en hij heeft deze godsvrucht bewaard en vanuit deze godsvrucht geleefd tot het einde van zijn leven toe. Zo’n leven is een boodschap over dat wat God aan verlossing kan bewerken in een mens die ootmoedig is en die met heel zijn hart zoekt om God welgevallig te leven.”
Dezelfde geest als de apostelen en profeten
David Nooitgedagt sprak zijn dankbaarheid uit dat zijn vader een groot vertrouwen had in mensen die vol van Gods Geest zijn en door God in de gemeente zijn aangesteld. Zo was hij heel dankbaar voor Kåre Smith, omdat hij proefde dat dat dezelfde geest was als waar hij zich voor had opengesteld. Daarom had hij zelf ook zo’n zuivere geest. Het boekje “Ik ben met Christus gekruisigd” van Elias Aslaksen was tot enorme hulp in zijn leven. Hierin had hij een levend geloof! Een kenmerk in de getuigenissen van broeder Nooitgedagt was ‘vurig’, en een verlangen dat hij in geen enkel opzicht beschaamd zou staan.
Daarna hoorden we nog vele opbouwende en dankbare vrienden en familie met liederen en getuigenissen, vooral van de grote groep kleinkinderen die het geloof van hun opa willen navolgen, zowel. Wat is het een aansporing om op een dag als deze te mogen horen over een man die tot het einde van zijn leven vurig voor God leefde. Dat wekt jong en oud op tot navolging op deze weg, die naar de eeuwigheid leidt. In dit hemelverlangen kunnen wij ook leven, elke dag die wij van God ontvangen.
